Վիլյամ Սարոյան, Սիրո և ժամանակի մասին

Ամեն ինչ մեռնում է, միայն այս կարելի է ճանաչել կյանքում․ ոչինչ դուրս չի մնում մահից, ոչինչ զերծ չի մահից։ Այսպես տղերքը նստում են ու պատմություններ գրում, առաջ են գնում դանդաղ ու հեշտ, ու թող այդպես լինի, ամեն ինչ մեռնում է։ Նրանք լավ դիրք են ընդունում ու գրում մեկի մասին, որն ինչ-որ տեղ սենյակ է մտնում, հանդիպում ուրիշներին և անում մի բան, ցանկացած բան, ցանկացած մեկը: Նրանք վերցնում են բոլոր դափնիները և չեն հիշեցնում մեզ, որ ամեն ինչ մեռնում է․ չեն ասում, որ ամեն ինչ արդեն կիսամեռ վիճակում է: Միգուցե նույնիսկ չգիտեն, ահա թե ինչու եմ ինքս ինձ վտանգի ենթարկում:

Գրիգոր Գուրզադյան

Մտածելու մասին

Մտածելու կարողությունն ինձ համար միշտ եղել է ամենամեծ խնդիրը, խնդիր, որը պետք է դնի ամեն մի դպրոց իր առաջ։ Դպրոցը պետք է պատրաստի մտածելու կարողությունը՝ սկսած երեխա հասակից։ Ինչպե՞ս են սովորեցնում մտածել, ես չգիտեմ․մտածելը առարկա չէ, հնարավոր չէ դասավանդել։

Վիլյամ Սարոյան, Վելվետե շալվարը

Մարդկության մեծամասնությունը, եթե չասենք երբեք, ապա խիստ հազվադեպ է խորհում այն մասին, թե ինչ կարևոր բան է շալվարը: Սովորական մարդը առավոտյան շալվար հագնելիս և երեկոյան այն հանելիս, կամ օրվա որևէ այլ պահի, մի վայրկյան անգամ կանգ չի առնում մտածելու, եթե նույնսիկ այդ մտքերը զվարճանալու համար լինեն միայն, թե ինչ դժբախտ կլիներ ինքը, եթե շալվար չունենար, ինչ խղճուկ տեսք կստանար, եթե ստիպված լիներ մարդկանց առաջ ներկայանալ առանց շալվարի, ինչքան անճոռնի կդառնար նրա շարժուձևը, որքան անհեթեթ՝ յուրաքանչյուր ասած խոսքը, ինչ կատարյալ՝ անուրախ նրա վերաբերմունքը կյանքի նկատմամբ: