Աշխատանքի մասին
Մի հողագործ ասաց. «Խոսի՛ր մեզ հետ Աշխատանքի մասին»:
Եվ նա պատասխանեց՝ ասելով.
-Դուք աշխատում եք, որպեսզի երկրի և նրա հոգու հետ ներդաշնակ լինեք,
Քանզի պարապ լինել, նշանակում է կորցնել տարվա եղանակների ռիթմը և դուրս ընկնել կյանքի երթից, որ հպարտ հնազանդությամբ գնում է դեպի անսահմանություն:
Երբ աշխատում եք, սրինգ եք, որի սրտի միջից ժամերի շշունջը երաժշտության է վերածվում:
Իսկ ո՞վ է ուզում եղեգ լինել՝ համր ու լուռ, երբ մնացած բոլորը համահունչ երգում են:
…Իսկ ինչ է նշանակում՝ աշխատել սիրով:
Նշանակում է կտավը գործել սրտիդ նուրբ թելերով, ասես սիրելիդ է կրելու այն:
Նշանակում է տունը կառուցել այնպիսի ոգեշնչմամբ, ասես սիրելիդ է ապրելու այդտեղ:
Նշանակում է սերմն այնպիսի քնքշությամբ դնել հողի մեջ և այնպիսի քնքշությամբ բերքը հավաքել, ասես սիրելիդ է վայելելու այդ պտուղները:
Նշանակում է ձեր սեփական ոգու շնչով լիցքավորել այն ամենը, ինչ անում եք,
Եվ գիտակցությամբ, որ բոլոր օրհնյալ հոգիները ներքևից հետևում եմ ձեզ:
…Աշխատանքը սեր է՝ տեսանելի դարձած:
Եթե դուք չեք կարողանում սիրով ջանք թափել, այլ աշխատում եք միայն զզվանքով, ապա ավելի լավ է թողնեք ձեր աշխատանքը, նստեք տաճարի դարպասների մոտ ու ողորմություն խնդրեք նրանցից, ովքեր ուրախությամբ են աշխատում:
Եթե դուք անտարբերությամբ եք հաց թխում, ապա ձեր հացը դառն է և
միայն կիսով չափ է հագեցնում մարդու քաղցը:
Եթե դուք ոչ բարի զգացումով եք խաղողը ճմռում, ապա այն թունավորում է գինին:
Եթե նույնիսկ դուք երգում եք հրեշտակների նման, բայց չեք սիրում երգել, ապա
դուք մարդկանց ականջներին թույլ չեք տալիս լսել օրվա ձայներն ու գիշերվա ձայները:
Հատված Խալիլ Ջիբրանի «Մարգարեն» գրքից
Լիլիթ Մադոյան 